Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρίες σήμερα… και ο προφανής στόχος δεν είναι άλλος από την ενημέρωση, την ευαισθητοποίηση και την κατανόηση γύρω από τα ζητήματα της αναπηρίας της κοινής γνώμης, αναφορικά με την ισότιμη πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στην εκπαίδευση, την εργασία, τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, αλλά και γενικότερα σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής και όχι μόνο.

Δυστυχώς όμως η Ημέρα αυτή έχει γεμίσει από αφηρημένα συνθήματα, συγκινητικές και βαθυστόχαστες δηλώσεις, αλλά και διάφορες εκδηλώσεις από φορείς για το πόσο ενδιαφέρονται και συμπαραστέκονται – κατανοούν τα προβλήματα των αναπήρων.

Κάθε χρόνο τέτοια Ημέρα, ακούμε τα ίδια…  στερεότυπες εκφράσεις, άφθονα και παχιά λόγια τα οποία έχουν χάσει και το νόημα και την ουσία πλέον…   

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τα βασικά. Η σημερινή Ημέρα ΔΕΝ είναι γιορτή. ΔΕΝ είναι επέτειος. ΔΕΝ είναι Ημέρα χαράς. ΔΕΝ είναι Ημέρα τιμής και μνήμης. 3 Δεκεμβρίου θα έπρεπε να είναι κάθε μέρα… αλλά φαίνεται ότι τα αυτονόητα τελικά δεν είναι για όλους αυτονόητα.

Οι προκαταλήψεις ότι για τα κάθε λογής «εμπόδια» ευθύνη έχουν τα σώματα και όχι τα ίδια τα «εμπόδια» πρέπει να εκλείψουν. Μπορεί το μυϊκό και νευρολογικό σύστημα των σωμάτων μας να είναι αδύναμο, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι οι δυνατότεροι μυς, είναι αυτοί της καρδιάς και του μυαλού!  

Ως Παράρτημα Μακεδονίας – Θράκης του Πανελληνίου Συλλόγου Παραπληγικών αφιερώνουμε την σημερινή Ημέρα στην ΣΙΩΠΗ! Το δικό μας μήνυμα είναι να αποτελέσει η σημερινή Ημέρα την αφετηρία για μία επανάσταση… την επανάσταση της ΣΙΩΠΗΣ!

Οι αρμόδιοι… ας μας κάνουν φέτος την χάρη να μην μιλήσουν! ΔΕΝ χρειάζεται! Κούρασε! ΣΙΩΠΗ λοιπόν…